ÖĞRETMEN ŞEVKET ŞENER'İN BURDUR EĞİTİMİ HAKKINDAKİ ANILARI (1998 YILI RÖPORTAJI)
‘1908 (1324) yılında Burdur’da doğdum. Çocukluğum Burdur’da geçti. İlkokula Manastır mahallesi’ndeki Mahalle Mektebinde başladım. Öğretmenimin adı Hasan Hafız Efendi idi. Perşembe günleri odun, ücret olarak 10 veya 20 para götürerek hocaya verirdik. Bu ücrete “perşembelik” denirdi. 3. sınıfa geldiğimde çay kenarındaki Rehber-i İntizam Mektebine geçtim. (şimdiki adı Sakarya İlköğretim Okulu). Bu okul 6 yıllıktı. Birinci ve ikinci sınıflara ‘Devre-i Ula’, üçüncü ve dördüncü sınıflara ‘Devre-i Mutavassıta’, beşinci ve altıncı sınıflara ‘Devre-i Ali’ denirdi. Tarih, coğrafya, kıraat (okuma), riyaziye (matematik), hendese (geometri), manzume (şiir), musati ahlakiye (din dersi) dersleri okutulurdu. Eski harflerle yazılı kitaplar vardı. Harita dışında araç-gereç yoktu. Hafta sonu Cuma günleri yapılırdı.
‘Beşinci sınıfta iken tarih öğretmenimiz ağlayarak sınıfa geldi. İzmir’in işgal edildiğini söyledi. Bütün öğrenciler (40-50 kişiydik) ağladı. Halka moral vermek ve onları bilinçlendirmek için Rehber-i İntizam bahçesinde toplandılar. O zaman ben altıncı sınıfta okuyordum. Orada Mehmet Akif Ersoy’un şiirini okudum. Halk çok duygulandı. O günlerde tarih öğretmenimiz Sait bey öncülüğünde Yunan bayraklarını asmak isteyen kişiler sopalarla Postanenin önünden uzaklaştırıldı.
‘Burdur’da Konyalı Mektebi, Şehit Asım İnas (Kız) Mektebi (Turan İlköğretim Okulu). Tecir Hoca Mektebi (İstiklal İlköğretim Okulu), İsmail Özalp Mektebi, Hilal Kız Mektebi vardı. Kızlar ayrı okullarda okuyordu. İlkokuldan sonra idadi Mektebine (Ortaokul) gittim. İdadi Mektebi üç yıllıktı. Bu okulun birinci sınıfına ‘Kısmi-Umumi 3’ denirdi. Müdürümüzün adı Talat Tahsin Bey’di. İdadi’de okurken merasimlerde kadife üzerine yazılmış “Padişahım çok yaşa” yazısı takardık. Okulda izci grupları vardı. O yıllarda İdadi’de okunan dersler, bugünkü derslerin hemen hemen aynısı idi. İdadi’den 4 kişi mezun olduk. Bize Lise diploması verdiler. O yıllarda Burdur’da lise (Sultaniye) yoktu. 842 sayılı kanun ile Mustafa Bey zamanında İdadi’yi bitirenler öğretmen ünvanı aldı. Bundan başka mahalli imtihanlar yapılarak başarılı olanlar da öğretmen olurdu.
1 Eylül 1923 tarihinde 600 kuruş maaşla Arvallı (Bağsaray) köyünde öğretmenliğe başladım. Okulda 70-80 öğrenci vardı. Kız öğrenciler devam etmiyordu. Erkek öğrenciler de devamsızlık yapıyorlardı. Gayretli çalışmalarımla kız ve erkek öğrencilerin devamını sağladım.
1923 yılında üç yıllık olan okula dördüncü sınıf, daha sonra da beşinci sınıf açıldı. Okul bakımsız ve haraptı. Sıra, masa yoktu. Öğrenciler yerde oturuyor, uzatılan tahtalar üzerinde ders yapıyordu. Belediye Başkanı ve Jandarma komutanı Vaha Sait Paşa okula geldi. Ben o sırada kırılan tahtanın yerine yenisini yerleştiriyordum. Okulun durumunu gören komutan İhtiyar Heyetini çağırarak para toplayıp Çeltikçi’ye gelmemizi istedi. Bizde hemen işe koyulduk. Parayı topladık. Komutan bu parayla yeni okul yapımına başlamamızı istedi. 6 Haziran 1932 tarihinde okulun temeli atıldı. 13 Aralık 1932’de bitti. Çevrede örnek bir okul oldu. Okulda kooperatif kurdum. Buradan elde edilen gelir ile fakir öğrencilerin ve okulun ihtiyaçlarını karşıladım. Köyde gece kursları düzenleyerek köylüye okuma-yazma öğrettim. Burdur köylerinin yaklaşık %30’unda okul vardı. Eğitime çok önem verilirdi. O zamanlarda eğitimde Burdur’un İstanbul’dan sonra ikinci geldiği söylenirdi.
Severek uzun yıllar çalıştığım bu meslekten ilk yılların verdiği aynı heyecanla 02.12.1964’te emekli oldum.’
Belediye Başkanı Sabahattin Akkaya'nın hatırası: Rahmetli Şevket Şener Bey benim ilkokul öğretmenimdi. Turan İlkokulunda-ki o zaman okulumuz çay kenarında idi- bizi tam 5 yıl okuttu. Kendisinden maddi manevi çok şeyler öğrendik. Her haliyle örnek bir şahsiyetti. 1957 senesinde ilkokul birinci sınıftan itibaren başlayan o sevgi ve bağlılığımız 2000 yılında vefatına kadar devam. Son anında dahi yanında olmak nasip oldu. Kendisini rahmet ve şükranla yadediyorum.‘Beşinci sınıfta iken tarih öğretmenimiz ağlayarak sınıfa geldi. İzmir’in işgal edildiğini söyledi. Bütün öğrenciler (40-50 kişiydik) ağladı. Halka moral vermek ve onları bilinçlendirmek için Rehber-i İntizam bahçesinde toplandılar. O zaman ben altıncı sınıfta okuyordum. Orada Mehmet Akif Ersoy’un şiirini okudum. Halk çok duygulandı. O günlerde tarih öğretmenimiz Sait bey öncülüğünde Yunan bayraklarını asmak isteyen kişiler sopalarla Postanenin önünden uzaklaştırıldı.
‘Burdur’da Konyalı Mektebi, Şehit Asım İnas (Kız) Mektebi (Turan İlköğretim Okulu). Tecir Hoca Mektebi (İstiklal İlköğretim Okulu), İsmail Özalp Mektebi, Hilal Kız Mektebi vardı. Kızlar ayrı okullarda okuyordu. İlkokuldan sonra idadi Mektebine (Ortaokul) gittim. İdadi Mektebi üç yıllıktı. Bu okulun birinci sınıfına ‘Kısmi-Umumi 3’ denirdi. Müdürümüzün adı Talat Tahsin Bey’di. İdadi’de okurken merasimlerde kadife üzerine yazılmış “Padişahım çok yaşa” yazısı takardık. Okulda izci grupları vardı. O yıllarda İdadi’de okunan dersler, bugünkü derslerin hemen hemen aynısı idi. İdadi’den 4 kişi mezun olduk. Bize Lise diploması verdiler. O yıllarda Burdur’da lise (Sultaniye) yoktu. 842 sayılı kanun ile Mustafa Bey zamanında İdadi’yi bitirenler öğretmen ünvanı aldı. Bundan başka mahalli imtihanlar yapılarak başarılı olanlar da öğretmen olurdu.
1 Eylül 1923 tarihinde 600 kuruş maaşla Arvallı (Bağsaray) köyünde öğretmenliğe başladım. Okulda 70-80 öğrenci vardı. Kız öğrenciler devam etmiyordu. Erkek öğrenciler de devamsızlık yapıyorlardı. Gayretli çalışmalarımla kız ve erkek öğrencilerin devamını sağladım.
1923 yılında üç yıllık olan okula dördüncü sınıf, daha sonra da beşinci sınıf açıldı. Okul bakımsız ve haraptı. Sıra, masa yoktu. Öğrenciler yerde oturuyor, uzatılan tahtalar üzerinde ders yapıyordu. Belediye Başkanı ve Jandarma komutanı Vaha Sait Paşa okula geldi. Ben o sırada kırılan tahtanın yerine yenisini yerleştiriyordum. Okulun durumunu gören komutan İhtiyar Heyetini çağırarak para toplayıp Çeltikçi’ye gelmemizi istedi. Bizde hemen işe koyulduk. Parayı topladık. Komutan bu parayla yeni okul yapımına başlamamızı istedi. 6 Haziran 1932 tarihinde okulun temeli atıldı. 13 Aralık 1932’de bitti. Çevrede örnek bir okul oldu. Okulda kooperatif kurdum. Buradan elde edilen gelir ile fakir öğrencilerin ve okulun ihtiyaçlarını karşıladım. Köyde gece kursları düzenleyerek köylüye okuma-yazma öğrettim. Burdur köylerinin yaklaşık %30’unda okul vardı. Eğitime çok önem verilirdi. O zamanlarda eğitimde Burdur’un İstanbul’dan sonra ikinci geldiği söylenirdi.
Severek uzun yıllar çalıştığım bu meslekten ilk yılların verdiği aynı heyecanla 02.12.1964’te emekli oldum.’
Aşağıdaki fotoğraf Rahmetli öğretmenimiz Şevket Şener'le çekildiğimiz 02.06.1962 tarihli 5.sınıf hatırasıdır
